Вертолёт не будет

Het was een drukke laatste dag in Dushanbe. Toen ik mijn paspoort ophaalde bij het kantoortje van de expeditie organisatie bleek dat de registratie van de rest van het team nog niet gedaan was. Druk gebarend vroegen ze om de paspoorten want anders zouden we misschien wel niet mee kunnen met de helikopter morgen! De rest dacht dat het trekkingbureau dit allemaal al geregeld had, maar dat bleek niet zo te zijn. Snel SMS-en om de andere leden van het team bij elkaar te trommelen, want iedereen was druk bezig met inkopen doen op de bazar, of met wegbrengen van was of andere zaken. Uiteindelijk heb ik alle paspoorten in handen en haast mij terug naar het kantoortje. Vanavond zal alles klaar zijn en om 20:00 uur horen we dan ook eindelijk wanneer we morgenvroeg klaar moeten staan voor vertrek. Ondertussen heb ik met de dame van de receptie alles geregeld met de betalingen en het achterlaten van wat spullen. Ze is blij met me omdat ik voldoende Russisch spreek en vraagt me zelfs om hulp als Spaanse klimmers aan haar balie komen met inchecken. Mijn Russisch komt weer met flinke stukken terug uit mijn herinnering.. leuk. Na een heerlijk diner met het hele team bij de plaatselijke Chinees lopen we terug naar het hotel. Op straat komen we Zuchra en Rano van de expeditie organisatie tegen. Slecht nieuws. "Вертолёт не будет"; Er gaat geen helikopter. Blijkbaar is het slecht weer in Dzhirgital waar we een tussenlanding maken en kan er dus niet gevlogen worden. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Wat er waar van is, maar we kunnen weinig doen.. We krijgen dus nog een extra dag in Dushanbe.

Heet Dushanbe

Alweer drie dagen in Dushanbe en ik tel af wanneer we richting het basiskamp gaan. In de stad is het rond 10:00 uur 's ochtends als 32 graden en in de middag in de zon is het ruim boven de 40 graden. Wat een hitte. Verder is het centrum van de stad niet heel erg groot, eigenlijk is het niet meer dan een lange boulevard, Rudyaki street, waar de meeste overheidsgebouwen, restaurants en winkels aan zitten. Al een paar keer ben ik heen en weer over deze straat gelopen, op zoek naar leuke tentjes om te genieten van een heerlijke shashlick bijvoorbeeld. Het hotel is Sovjet-stijl groot en onpersoonlijk, maar verder prima. Gelukkig doet de airco het er, anders zou ik denk ik de hele dag in een koud bad zitten. Vandaag of morgen komt het team terug van hun trekking, ik ben benieuwd hoe dat is geweest. Donderdag vliegen we dan via Dzhirgital per helikopter naar het basiskamp.