Vandaag wacht de lange afdaling terug naar basiskamp. Ook de tent en alle andere materialen die hier nog in C1 lagen moeten in de rugzak erbij. Eenmaal ingepakt weegt mijn rugzak ruim boven de 30kilo... Wat een gevaarte en wat een gewicht... ik kan hem niet op mijn rug hijsen dus moet ik er op de grond "in" kruipen en mezelf dan overeind hijsen. Al na twee uur voelt de rugzak aan als een 100 kilo zwaar rotsblok en moet ik veel vaker even gaan zitten om uit te rusten. Ik ga steeds langzamer nu. Wat moet ik nog een eind naar beneden. De kleine stukje omhoog gaan haast stap voor stap. Mijn voeten, knieën en rug doen pijn, maar naar beneden moet het... Toch betrap ik me erop dat ik soms rondkijk om toch ergens een depot te maken. Maar dan moet ik morgen toch weer omhoog om het op te halen en daar heb ik zeker geen zin in... Verder dus, omlaag. Uiteindelijk kom ik toch bij de gletsjer voor het basiskamp uit. Hier nog doorheen. Twee keer moet ik langs een steiler stuk ijs omlaag waar ik mijn zware rugzak gewoon naar beneden laat glijden, met mij erachteraan. Vlak voor de morene aan de overkant moet ik een grotere spleet over.
Maar de last op mijn rug is te zwaar om er overheen te stappen. Dus gooi ik een aantal uitrustingsstukken los over de spleet heen. Een tent, mijn stijgijzers, een zak met eten. Dan til ik met moeite mijn zware rugzak tot schouderhoogte en donder dat hele ding over de spleet. Gelukkig blijft hij direct als een dood varken liggen. Nog een laatste stukje en ik loop het basiskamp binnen. Eindelijk ik ben er. Nu eerst even liggen. Ik ben een heel eind op...
Uitgeslapen tot half elf. Ik heb de bel voor het ontbijt vanmorgen niet eens gehoord. Het is koud en guur en geen weer om uitgebreid de spullen uit te zoeken of om de was te doen. Veel van de tijd hang ik in de tent rond of lig ik in mijn slaapzak. Het eten bij de lunch is wederom niet om je enthousiast over te maken. Een half lauw bordje linzen met twee goedkope knakworstjes... Onbegrijpelijk dat dit zo slecht is, en niet alleen slecht, maar ook vaak gewoon te weinig. Bij het avondeten bestellen we kip-shashlick die je voor drie euro per stuk kan kopen, om toch nog genoeg te eten te hebben. Na het eten kruipen we snel weer de slaapzak in, te koud om nog langer op te blijven. Vanuit de slaapzak stuur ik een SMS-je naar huis.
