Zoals gezegd heb ik geen poging gedaan om Peak Kommunizma, oftewel Peak Somoni te beklimmen. Dit heeft een aantal redenen. Allereerst waren we door de vertragingen al een deel van onze klimdagen kwijt aan het wachten op de helikopter. Daarnaast waren de omstandigheden op deze berg dit jaar erg gevaarlijk. Veel verse sneeuw waardoor veel verse lawines.Maar de belangrijkste reden om geen poging te wagen voor mij was toch de enorme imposantheid van de berg. Vanaf het basiskamp KNALT hij echt boven alles uit en de route erop is zeker behoorlijk. Ons teamlid Hans van der Meulen, die op dit moment opnieuw een poging op deze berg doet, noemt de berg zeker vergelijkbaar met een 8000-er. Voor mij leek hij een tikkeltje "too much". Ten tweede was ik na de inspanningen op Peak Korzhenevskaya zeker niet fit en sterk genoeg om "snel" genoeg omhoog te kunnen op Somoni. Geen poging dus. Vind ik het erg? Ja... Aan de andere kant, had ik een redelijke kans gemaakt? Nee.. Ik denk het niet. Ik ben blij met het behalen van de top van Peak Korzheneveskaya (7105m). Om twee bergen van dit kaliber achter elkaar te beklimmen; daar moet je een heel sterk klimmer voor zijn. Precies zo iemand als Hans is. (naschrift Twan: op 20 augustus bereikte Hans inderdaad de 7495m hoge top van de Somoni!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten